एकजना मारवाडी ब्यापारीको निधन भएछ । उनको आत्मा उडेर स्वर्गतिर जाँदै गर्दा एउटा दोबाटो पुगेपछी यमराजसंग भेट हुन्छ……. यमराज : ‘तिमी दोबाटोमा छौ । यहाँबाट दायाँ गए स्वर्ग पुग्ने छौ, बायाँ
बिद्यालयमा केटाकेटीहरु हल्ला गर्छन्, सल्लाह गर्छन् । कहिले केटाहरु डुक्रिन्छन् , कहिले केटीहरु उफ्रिन्छन् ! शिक्षक बिजुली प्रसाद निकै कडा भएकाले बेलाबेला बिद्यार्थीहरु यसरी कारबाहीको भागिदार बन्ने गर्दथे……. केटाहरु :
बिरुले आफ्नी गर्भवती पत्नीलाई अस्पताल लगेर भर्ना गरेपछी डाक्टर : ‘तपाइंलाई बधाई छ ! तपाईंको घरमा छोरीको जन्म भयो ।’ बिरु : ‘डाक्टर सा’ब, यो कस्तो प्रबिधि हो ? श्रीमती
टिचर : ‘बाबु,नानी हो ल भन त, डेट र तारिकमा के फरक छ ?’ रोहन : ‘डेटमा गर्लफ्र्यांड भेटिन्छ भने तारिकमा वकिल सर !’ ——————————————————————– छोरा : ‘बुबा, यो साढुदाई
डाँडाघरे र गैराघरे दुइजना कान नसुन्ने दौंतरी थिए । एकदिन गैराघरेले बजार जाँदै गर्दा बाटोमा डाँडाघरेलाई भैंसी चाराउँदै देखेपछि डाँडाघरे : ‘कहाँ जान लाग्नु भएको ?’ गैराघरे : ‘ बजार
जापानका नाहो, अमेरिकाका हेरी र नेपालका जेपी मलेसियामा भएको एउटा सेमिनारमा भेट भएछन् । तिनै जना निकै गफास्ट थिए । दिनभरिको कार्यक्रमको दौरानमा सबैले एक अर्कालाई राम्ररी बुझ्ने अवसर पाए
साभार : मित्र, नारायण अधिकारीले मेरो मेसेन्जरमा सेयर गर्नु भएको रहेछ । रमाइलोका निम्ति पठनीय हुन्छ भन्ने लाग्यो । जस्ताको तस्तै पोस्ट्याएको छु । रचनाकार प्रति हाम्रो नमन छ ।
एउटा सार्वजनिक सभामा नेताजीले निकै मिठो भाषण गरे । उनले सडक विकाशको कुरा गरे, ढल निकाशको कुरा गरे । काममा बाजी मार्ने कुरा गरे, आकाशका तारा झार्ने कुरा गरे ।
७० वर्षका हरिनारायण एकदमै धनी थिए । उनकी श्रीमतीको भक्खर देहान्त भएको थियो । एउटा भोजमा अचानक उनी एउटी २५ वर्षकी युवतीको अंगालोमा देखा परे । उनका सबै साथीहरु छक्क
एउटा बृद्ध मानिस मृत्युशैयामा थिए । उनले आफ्नी श्रीमतीलाई थैलोभरी पैसा आफ्नो घरको छतमा राखिदिन अनुरोध गर्दै भने – ‘जब मेरो मृत्यु हुन्छ तब म त्यो थैलो बोकेर स्वर्ग जान्छु