-सम्प्रस पौडेल, हेटौडा अन्तर्राष्ट्रीय ‘दाने’ सम्मेलन आयोजना भएछ । दाताहरूले पनि नेताहरूको विचार सुनेर मात्रै दान दिने बताएछन् । बोल्ने पालो प्रचण्डको थियो । प्रचण्ड: ‘मने, नेपाल साह्रै धनी मुलुक
गुरु : ‘रोहन, तिमीलाई थाहा छ, हामी पानी किन पिउंछौं ?’ रोहन : ‘पानी चपाउँन नमिल्ने भएर पिउंछौं सर !’ —————————————————– डाक्टर : ‘कहाँ दुख्छ, भन्नुस त ?’ बिरामी :
अन्जली : ‘वकिल सा’ब, म मेरा पुर्बपतिसँग पुन: विवाह गर्न चाहन्छु !’ वकिल : ‘भर्खरैमात्र डिभोर्स गर्नु भएको होइन ? फेरी उनैसँग किन ?’ अन्जली : ‘डिभोर्स पछि उनलाइ झन
गुरुअमा : “रोहन, तिमी चरित्रवान बन्न चाहन्छौ भने गुरुमालाई आमा बरावर मान्नु पर्छ ।” रोहन : “माफ गर्नुस्, म यो कहिल्यै गर्न सक्दिन ! गुरुअमा : “तिमी किन गर्दैनौ ?”
डिङ्की निकै मोटी थिइन् । उनि गाउँबाट शहर आएर फिल्म निर्देशकलाई भेटेपछी निर्देशक : ‘तिमी अभिनय गर्न सक्छ्यौ त ?’ डिङ्की : ‘सक्छु, तर मैले के गर्नु पर्छ ?’ निर्देशक
श्रीमान र श्रीमतीबीच घर झगडा हुँदैगर्दा…. श्रीमान : ‘हेर, मलाई धेरै नधम्क्याउ, म डराउँने मान्छे होइन !’ श्रीमती : ‘नखोके हुन्छ, कति डराउँछौ भन्ने मलाइ थाहा छ !’ श्रीमान :
सकुलदाई भर्खरै शहर झरेका थिए । छिमेकीले विवाहको भोजमा निम्ता कार्ड पठाएपछी उनि भोज खान गए । उनि ठिक ५ बजे पुगेर हलको एक कुनामा बसेर खान सुरु गरे ।
समिर : ‘ अमिर,तिम्रो बाबा के गर्नु हुन्छ ?’ अमिर : ‘मेरा बाबाले दुनियालाई खुशी बाँड्नु हुन्छ ।’ समिर : ‘मतलव, कसरी ?’ अमिर : ‘मतलव, मेरो बाबा हुलाकी हो,
एक कक्षामा पढ्ने उकुस र मुकुस गफ गर्दै स्कुल जाँदै गर्दा… उकुश : ‘मुकुस तिमीलाई बाटो काट्दा कतिको डर लाग्छ ?’ मुकुश : ‘खासै डर लाग्दैन । अनि तिमीलाई नि
समिर : ए सुजन, तिमी किन मलाई मुर्ख भन्दै गाउँघर घुम्ने गर्छौ हँ ? सुजन : म मुर्खालाई के थाहा त ! तिमीलाई मुर्ख देखेपनी गाउँलेलाई सुनाउँनु हुन्न भनेर !