‘आज स—परिवार पोखरा घुम्न गईंदैछ’ भनेर स्टाटस अपडेट गरेको साँझ साथीको घरमा चोर पस्यो । ‘ओहो, कस्तो ट्रफिक जाम †’ भन्ने पोष्ट गर्ने अर्को साथी पोष्टस्थलबाट सोझै अस्पताल पुग्यो ।
आज मदनकृष्ण दाईको घरमा पुग्यौं । उहाँका आँखा अझै ओभाएका छैनन् । यमन, रिंकु, सरहना र रुस्माको अनुहारमा हाँसो फर्किंनै बांकी छ । फोटोपनि खिच्न मन लागेन । किनकी, यसैपनि
जंगलको बिचमा छ तर कतै पात पतिंगर भेटिंदैन । हजारौं पर्यटक आउँछन् तर कुनै फोहोर पाईंदैन । सुन्दर बगैंचा छन् तर कसैले फूल चुँड्दैन । चिडियाखाना त्यहीं छ । स्विमिङ्
यसोदा भाउजु, तपाईं भौतिक रुपमा अब हामी बिच रहनु भएन ! प्रकृतिमा विलिन भएको तपाईंको भौतिक शरीरलाई हार्दिक श्रदान्जली । शोक सन्तप्त मदनदाई सहित सपरिवारमा समवेदना ! अस्तित्वमा समाहित भाउजुको आत्माले
‘म एकदमै ब्यस्त छु ।’ हाम्रो सबैभन्दा हिट थेगो हो यो । भतेर खाने फुर्सद मिल्छ, सामाजिक कार्य गर्नु परे ‘म कदमै ब्यस्त छु !’ पार्टीमा जाने समय हुन्छ, मलामी
गाई पुजिन्छ तर भैंसी पुजिन्न । गोरु पुजिन्छ, राँगो पुजिन्न । कुकुर पुजिन्छ, बिरालो पुजिन्न । काग पुजिन्छ तर कोईली पुजिन्न । आफुसँगै गोठमा बाँधिएकी गाई फूलमालामा चिटिक्क सजिएको देख्दा
हिजो बालुवाटारमा बिशेष रौनक थियो । कारण, प्रधानमन्त्रीको निमन्त्रणामा ‘लञ्च’ लिन थुप्रै फिल्मी कलाकार त्यहाँ पुगेका थिए । ११ बजेको सेड्यूल दिइएपनि १ बजेसम्म प्रधानमन्त्रीको उपस्थिति भएन । त्यो बिचमा
बैंकमा ब्यालेन्स होस् नहोस्, मोबाईलमा ब्यालेन्स हुनु जरुरी छ । ब्यालेन्स हुनासाथ डाटा चलाएर, कल गरेर सिध्याई हाल्ने बानीले कैलेकाहीं ज्यादै आपत् पार्छ । बिरामी हुँदा, दुर्घटना पर्दा, चोर पस्दा,
जसरी अरु मानिसको मृत्यू हुन्छ त्यसैगरी एकदिन तपाईं हामीले पनि मर्नुपर्छ । शक्तिशाली खुम बहादुर खड्का होउन् सर्व—साधारण मनोज प्रसाद, मृत्यूकालागि सबै समान हौं । यसरी मृत्यूले समेत समभाव राख्ने
अखबार पढ्नोस्, न्यूज हेर्नोस्, समाचार सुन्नोस्, सोसल नेटवर्क फलो गर्नोस्, अपडेट्सहरु संग अपडेट रहनोस्, अनलाईन भिजिट गर्नोस्, पोर्टल पछ्याउनोस्— जहाँ पनि राजनैतिक बिषयमात्र प्रमुख समाचार बन्छ । किन होला ?