प्रकाशित मिति: 26 July, 2018 5:20 am

-सिताराम कट्टेल ‘धुर्मुस’

मैले ईन्द्र भण्डारीलाई भनेको थिएँ, ‘आज अध्यक्षले कुन ड्रेस लगाएर हिंड्नु हुन्छ, खबर पाउँ है ।’ दिनभरी कुरें तर कुनै सम्पर्क भएन । साँझ प्रज्ञा भवनमा पुग्दा मनोज दाईले भन्नु भयो, ‘खै, प्रकासले पनि खबर गरेनन् यार ।’ प्रकास अर्थात् प्रचण्डपुत्र प्रकास दहाल । उनलाईपनि ड्रेस कोडको बारेमा सुटुक्क सोधिएको थियो, जवाफ आएनछ ।

आज सिस्नुपानी नेपालको हास्यब्यंग्य देउसी । हामीे तयारीका लागि श्रृंगार कोठातर्फ लाग्यौं । कार्यक्रममा म केपी ओली र मनोज गजुरेल दाजु प्रचण्डको क्यारिकेचर गर्दै थियौं । दर्शकको रुपमा ओली–प्रचण्ड पनि आउने कुरा थियो । पात्र स्वयम् दर्शक बन्ने भएपछि श्रृंगार, पोशाक, आवाजमा झन् मेहेनत गर्नु पर्ने भयो । नेताद्धयको आजको ड्रेस कोडको बारेमा अग्रिम जानकारी लिन खोज्यौं । उहाँहरुका नीजि सचिबहरुले ‘जानकारी दिउँला’ भनेका थिए तर धोका दिए !

दर्शकहरु आउने क्रम चल्दै थियो । हामी आफ्नो तयारीमा थियौं । मैले केपी ओलीले प्राय: लगाउने खैरो कोट, सेतो दौरा-सुरुवाल, कालो टोपी लगाएँ । मनोज दाजु प्रचण्डले लगाउने कालो पेण्ट, सेतो सर्ट, कालै कोट सहित तयार हुनु भयो । ओलीको नीजि सचिबको रुपमा अभियन्ता हेमराज कार्कीलाई जुँगा लगाई दिएर दुरुस्तै बनायौं । प्रचण्ड पुत्र प्रकासको रुपमा खगेन्द्र कार्कीलाई तयार गऱ्यौं । पाठशाला स्कुलका कल्याण कार्की र धनबहादुर कार्कीलाई बडिगार्डका बनाएर मञ्चमा जान रेडी भयौं । आधा घण्टा बाँकी थियो । हलमा केपी-प्रचण्डको आगमन भएको जानकारी आयो ।

पर्दाको दाहिने पट्टिबाट मैंले चिहाएर केपी ओलीलाई नियालें, ला, बुढाले त बिताए, अर्कै कपडा पो लाएछन् ! टोपी पनि अर्कै खालको छ !कोटको रंगपनि भिन्नै छ ! स्विटरपनि रातो लगाएछन !  त्यसमाथी आजैचाहीं सर्ट-पैन्ट लगाएछन् ! मनोज दाजु अर्को कुनाबाट हतारिंदै आउनु भयो, ‘प्रचण्डको कोट, पैण्ट, सर्ट केही पनि मिल्दैन, दुबैले रुद्राक्षको मालापनि लगाएका छन् यार !’ संबन्धित पात्र त्यहीं हुनु र उनिहरुको र हाम्रो गेटअप नमिल्नु भनेको क्यारिकेचर असफल हुनु थियो । जम्मा २० मिनेटमा हामीले केही गर्नै पर्दथ्यो ।

‘जस्को भेटिन्छ, त्यस्को माग्ने । दिएनन् भने जसरी पनि लिने, पछि क्षमा मागौंला’ भन्दै मनोज दाजु एकातिर दौडिनु भयो । म अर्कोतिर लागें । एकछिनपछि हेमराज कार्कीले ओलीसँग मिल्ने कोट खोजेर ल्याए तर रातो स्विटर कतै भेटिएन ! शो शुरु हुने बेला भयो, स्विटरको छैन ! मेकअप म्यान अमृत मरहठ्ठा दौडंदै आए ।  ज्याकेटको चेन खोल्दै भने, ‘अहो, कस्तो गर्मी भएको !’ मेरो आँखा उनको रातो गन्जीमा पऱ्यो जुन ओलीको स्विटर रुपमा प्रयोग गर्न सकिन्थ्यो । मैलें तान्दै भनें, ‘खै मलाई देउ, शितल हुन्छ ।’ उद्घोषक सरोज घिमिरेले पालो आउन लाग्यो भनेर संकेत गरे, मनोज दाजुको अत्तोपत्तो छैन ।

एकजना अपरिचित रिसाउँदै आए, ‘के हो यो जर्बजस्ती ?’ ‘के भयो काका ?’ मैंले सोधें । ‘उहाँले मेरो कोट लिएर हिंड्नु भयो ।’ एक स्वयम् सेवकले प्रचण्ड सुहाउँदो कोट एकछिन माग्दा नदिएपनि टिपेर हिंडेछन् । हामीले हाम्रो बाध्यात्मक अवस्थाको बारेमा संझाएपछि उनि हाँस्दै फर्किंए, ‘ए, त्यसो भए नक्कली प्रचण्डजीलाई उपहार नै भयो ।’

एकछिन पछि मनोज दाजु दुईवटा रुद्राक्षका माला लिएर झुल्किनु भयो । दुबैले माला लगायौं । फेरी पर्दाभित्रबाट हलमा चियायौं । ओली प्रचण्डलाई पुन: नियाल्यौं , आफुलाई हेऱ्यौं । ड्रेसकोड अघिकोभन्दा धेरै हदसम्म मिलेजस्तो लाग्यो । मनोज दाजुले भन्नु भयो, ‘६० प्रतिशत मिल्यो भने त्यसलाई सफल क्यारिकेचर मान्नु पर्छ ।’

यसरी हाम्रा साना दु:खले आर्ज्याको यो प्रहसन तपाईंले यति धेरै मन पराई दिनु भयो कि युट्युबको गजुरियल च्यानलमा मात्रै ३० लाखभन्दा बढिले हेरी सक्नु भएछ । अन्त्य च्यानलमा पनि कति हो कति ! फेसबुक, मोबाईलबाट झन् धेरै शेयर गर्नु भएको छ । संभवत: सबैभन्दा धेरै हेरिएको प्रहसन हुनसक्छ ! यो अपार मायाकालागि हाम्रो तर्फबाट धेरै धेरै धन्यवाद । तपाईंको मुहार र मन हँसाउने हाम्रो अभियान जारी रहनेछ……।